Historiek van de gemeente
|
Lang geleden oefende de hoofdbank of schepenij van Ukkel haar rechtsbevoegdheid uit over de hele ammanie van Brussel. Op een bepaald ogenblik zou Ukkel de gerechtelijke hoofdplaats van Brussel geweest zijn. Volgens een zeer oude legende zou de Sint-Pieterskerk van Ukkel rond het jaar 803 door Paus Leo III gewijd zijn, in aanwezigheid van Karel de Grote en Gerbaldus, de bisschop van Luik. Heel veel families hadden hun burchten in de streek gebouwd. Er zijn nog steeds sporen terug te vinden in de plaatselijke toponymie: Overhem, Stalle, Carloo, Kinsendael, Nekkersgat enz. Boetendael roept herinneringen op van het franciscanenklooster dat Isabella van Portugal in 1467 heeft gesticht.
Ondanks het stedelijk karakter van sommige wijken heeft Ukkel grote oppervlaktes met zuivere lucht weten te bewaren die een heilzame invloed uitoefenen op de gezondheid. Met bomen omzoomde lanen doorkruisen de gemeente in alle richtingen. Naast de landhuizen uit de vorige eeuw zijn villa's met bloementuinen opgetrokken. De wandelaars zullen de holle wegen en de groene eilandjes zeker appreciëren, en ook de overblijfselen van het Zoniënwoud, dat voor een groot deel op het grondgebied van Ukkel ligt. |
De economische evolutie van de XIXe eeuw ligt aan de basis van de buitengewone ontwikkeling van de hoofdstad en haar voorsteden. Door haar ligging ten zuiden van Brussel breidde de gemeente Ukkel snel uit dankzij de twee grote verkeersaders die haar grondgebied doorkruisen: de Waterloosesteenweg naar Charleroi en de Alsembergsesteenweg naar Eigenbrakel. 
Het bevolkingscijfer is een duidelijk bewijs van deze bloei: 3.091 inwoners in 1815, 19.967 in 1903 en vandaag meer dan 74.000 op een totale oppervlakte van 290 ha.
